Στο σφυρί για μία ακόμη φορά οι εγκαταστάσεις της SHELMAN στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής

Στις 29 Ιουλίου βγαίνει το βιομηχανικό συγκρότημα της πτωχευμένης εταιρείας ξυλείας στην Κομοτηνή, με τιμή εκκίνησης 12,82 εκατ. ευρώ

πήρξε ο μεγάλος πρωταγωνιστής της εγχώριας αγοράς στον τομέα της ξυλείας, αλλά ούτε αυτός κατάφερε να αποφύγει την κατάρρευση. Ο λόγος για τον όμιλο Shelman που είχε ιδρύσει το 1962 ο Παναγιώτης Ηλιάδης. Αφού μεσουράνησε επί σχεδόν πέντε δεκαετίες «προσέκρουσε» στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Έτσι, το 2009, και ενώ «μαύρα σύννεφα» απλώνονταν πάνω από τη χώρα, η Alfa Wood του Αντώνη Αδαμόπουλου εξαγόραζε το 73% της Shelman έναντι 11 εκατ. ευρώ, καθιστώντας τη θεσσαλική βιομηχανία ξύλου leader στην ελληνική αγορά ξύλου και προϊόντων ξυλείας, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες μεταποιητικές μονάδες στα Βαλκάνια.

Και τούτο, καθώς με την εξαγορά της Shelman αποκτούσε τη μητρική εταιρεία με εργοστάσια στη Χαλκίδα (όπου διέθετε και ιδιωτικό λιμάνι) και στη Ροδόπη, καθώς και τις θυγατρικές, δηλαδή τη βιομηχανία κόλλας Χατζηλουκάς Α.Ε. στην Κομοτηνή, τη Σέλμαν Σοφιανός Παρκέτα Α.Ε. (ποσοστό 50%), εταιρεία παραγωγής και τοποθέτησης παρκέτων με δραστηριότητα και στη Ρουμανία μέσω της Sofrom Exim S.A., την Ξυλεμπορική Πατρών Α.Ε. και την Ι. Τζήλος Α.Ε. στα Γλυκά Νερά Αττικής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2008 η Shelman είχε κύκλο εργασιών 138,34 εκατ. ευρώ, αλλά και ζημίες μετά από φόρους 20,52 εκατ. ευρώ.

Με άλλα λόγια, η Alfa Wood μαζί με το «βαρύ όνομα», τα εργοστάσια και το εκτόπισμα της Shelman φορτωνόταν τις ζημιές, τις υποχρεώσεις που ξεπερνούσαν τα 175 εκατ. ευρώ, το υπεράριθμο προσωπικό και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ραγδαίας υποχώρησης της οικοδομικής δραστηριότητας και των πωλήσεων, καθώς και αυξανόμενου ανταγωνισμού από τις εισαγωγικές εταιρείες, αλλά και από τη σταδιακή κυριαρχία των αλουμινένιων κατασκευών, αντί του ξύλου.

Η πτώχευση και το γαϊτανάκι των πλειστηριασμών
Η πορεία της Shelman υπό τη νέα ιδιοκτησία δεν κράτησε πολύ, καθώς το 2014 τέθηκε σε καθεστώς πτώχευσης. Ακόμη και τότε, όμως, εξακολουθούσε να αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πάνελ τεχνητής ξυλείας στα Βαλκάνια (με παραγωγή πάνελ μελαμίνης, ινοσανίδας, κόντρα πλακέ, δαπέδων πριστών και laminate, πάγκων εργασίας, καπλαμά, διακοσμητικών επιφανειών, αρμοκαλύπτρων και λακαριστού mdf, ντουλαπών κουζίνας και άλλων προϊόντων), και με εξαγωγική δραστηριότητα σε περισσότερες από 25 χώρες.

Το «γαϊτανάκι» των πλειστηριασμών, ωστόσο, έχει αρχίσει εδώ και μια πενταετία. Η αφετηρία ήταν για τη μονάδα της Ροδόπης το Δεκέμβριο του 2016 με ελάχιστο τίμημα τα 11,6 εκατ. ευρώ και καθώς δεν υπήρξε ενδιαφερόμενος, από τον Σεπτέμβριο του 2018 το ελάχιστο τίμημα αναπροσαρμόστηκε στα 9,92 εκατ. ευρώ και πάλι χωρίς αποτέλεσμα.

Για τη συγκεκριμένη μονάδα, το 2014 είχε εκδηλωθεί ενδιαφέρον από τον τουρκικό όμιλο Kastamonu, που φερόταν να προσφέρει 30 εκατ. ευρώ. Μετά τους άγονους πλειστηριασμούς την τελευταία διετία υπήρξε μια κινητικότητα με επίκεντρο την εταιρεία EPS Wood, χωρίς ωστόσο και πάλι να καταλήξει σε πρακτικό αποτέλεσμα. Στο σφυρί βγήκαν παράλληλα το 2018 και το 2019 το εργοστάσιο της Shelman στο Βασιλικό Ευβοίας, αλλά και το σήμα της.

Το νέο σφυρί για τη μονάδα της Κομοτηνής
Για τις 29 Ιουλίου έχει προγραμματιστεί ο πλειστηριασμός για το μεγάλο βιομηχανικό συγκρότημα της Shelman στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής. Επισπεύδων είναι ιδιώτης και η τιμή πρώτης προσφοράς έχει οριστεί στα 12,82 εκατ. ευρώ. Θα πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι εκπονήθηκαν τρεις διαφορετικές εκθέσεις εκτίμησης, με αποκλίνοντα αποτελέσματα.

Για τη μία, η αγοραία αξία των ακινήτων και του μηχανολογικού εξοπλισμού ανέρχεται σε 18,55 εκατ. ευρώ, για τη δεύτερη σε 10,6 εκατ. ευρώ και για την τρίτη σε 7,49 εκατ. ευρώ. Πρόκειται ειδικότερα για συγκρότημα βιομηχανικών κτιρίων εντός γηπέδου – ακανόνιστου σχήματος- συνολικής έκτασης 297.288τ.μ.

Το συγκρότημα, το οποίο κατασκευάστηκε με διαδοχικές οικοδομικές άδειες από το 1998 μέχρι το 2003, περιλαμβάνει κτιριακές εγκαταστάσεις συνολικής έκτασης 55.220,48τ.μ. η πλειοψηφία των οποίων αφορά σε κτίσματα (κτίρια και υπόστεγα) με μεταλλικό φέροντα οργανισμό και πλαγιοκαλύψεις με στοιχεία σκυροδέματος και πάνελ λαμαρίνας, ενώ υπάρχουν και κτίρια συμβατικής κατασκευής με φέροντα οργανισμό οπλισμένου σκυροδέματος και πλαγιοκαλύψεις με οπτοπλινθοδομές.

Η ποιότητα κατασκευής είναι η συνήθης για αντίστοιχης χρήσης κτίρια και ο βαθμός συντήρησης κρίνεται ικανοποιητικός δεδομένης της παλαιότητας, σε συνδυασμό με το ότι δεν λειτουργεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης, η έκταση είναι περιφραγμένη, το μεγαλύτερο μέρος του μη δομημένου μέρους του γηπέδου αδιαμόρφωτο, ενώ ο ακάλυπτος χώρος πέριξ των κτιριακών εγκαταστάσεων ασφαλτοστρωμένος.

Η πρώην βιομηχανική μονάδα δραστηριοποιούνταν στον κλάδο της παραγωγής και επεξεργασίας ξύλου. Τα παραγόμενα προϊόντα ήταν μοριοσανίδες σε ακατέργαστη και επεξεργασμένη μορφή. Η διαδικασία παραγωγής μοριοσανίδας περιλαμβάνει τις εξής επιμέρους γραμμές παραγωγής:

Γραμμή σπαστήρα κορμών (silos)
Γραμμή σπαστήρα ανακυκλούμενης ξυλείας
Γραμμή πλανιδίου
Γραμμή flakers (silos)
Γραμμή στεγνωτηρίου
Κολλαρίστρες
Γραμμή διαμόρφωσης, πρέσσας και κοπής
Γραμμή ψύξης και ντανιάσματος
Γραμμή λειάνσεως
Συστήματα μεταφοράς και φίλτρα
Πέραν του μηχανολογικού εξοπλισμού παραγωγής υπάρχει εργαστηριακός εξοπλισμός, οι απαραίτητες Η/Μ εγκαταστάσεις κίνησης, φωτισμού, πυρασφάλειας, θέρμανσης και ψύξης κτλ, εξοπλισμός επίπλων, καθώς και 21 οχήματα (φορτωτές, γερανοί, ανυψωτικά, βυτία κτλ). Ο μηχανολογικός εξοπλισμός βρέθηκε σε καλή κατάσταση βάσει μακροσκοπικής παρατήρησης, αλλά είναι σε ακινησία από το 2013 που σταμάτησε η λειτουργία της μονάδας.

Σταύρος Γριμάνης ,newmoney.gr

Exit mobile version